1
استادیار، گروه بهداشت و ایمنی مواد غذایی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی فسا، فارس، ایران
2
استاد، گروه بهداشت موادغذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
چکیده
سابقه و هدف: بر اساس گزارش سازمان فائو سالیانه 10 درصد از محصولات غذایی تولید شده در دنیا توسط سموم قارچی آلوده می‌شوند که در این آلودگی آفلاتوکسین‌ها سهم بیشتری نسبت به سایر سموم دارند. این پژوهش با هدف ارزیابی توانایی اتصال آفلاتوکسین به لاکتوباسیلوس رامنوسوس زیرگونهGG در محیط شبیه‌سازی دستگاه گوارش انسان حاوی شیراستریلیزه به منظور کاهش سمیت آفلاتوکسینB1 انجام شد.
مواد و روش‌ها: تعداد باکتری cfu/ml 1010×1 و غلظت آفلاتوکسین 5 میکروگرم بر میلی لیتر در نظر گرفته شد که در محیط شبیه سازی شده ترشحات مصنوعی دستگاه گوارش انسان تلقیح گردید. در این مطالعه 6 گروه تیمار در حضور و غیاب باکتری، شیراستریلیزه، سوسپانسیون شیره دستگاه گوارش مورد بررسی قرار گرفت. غلظت آفلاتوکسین باقیمانده توسط کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) و تخلیص با ستون ایمونوافینیتی تعیین گردید.
یافته ها: کاهش آفلاتوکسین B1 در تمام تیمارها با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا با حد تشخیص 0.25 میکروگرم بر میلی‌لیتر و حد تعیین کمی 0.75 میکروگرم بر میلی‌لیتر اندازه‌گیری شد. مقادیر بازیافت مایکوتوکسین AFB1 بین 89 تا 94 درصد بود. منحنی درجه بندی آفلاتوکسین B1 با ضریب همبستگی 0.995 در گستره غلظتی 1 تا 10 نانوگرم بر میلی لیتر خطی بود. بیشترین و کمترین میانگین درصد حذف آفلاتوکسین B1 به ترتیب مربوط به تیمار5 و 1 ( 0.018 ±58.8 و 0.017± 13.86) بود که تفاوت معنی‌‌داری در بین شش گروه وجود داشت.
نتیجه گیری:نتایج نشان داد که علاوه بر باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس زیر گونه GG، شیره معده و روده کوچک نیز در کاهش یا حذف آفلاتوکسین B1 موثر می‌‌باشند.
)