1کارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد فلاورجان، گروه میکروب شناسی، فلاورجان، اصفهان
2دانشگاه شهرکرد، دانشکده علوم، گروه ژنتیک، شهرکرد
3استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد فلاورجان،گروه میکروب شناسی، فلاورجان، اصفهان
تاریخ دریافت: 22 بهمن 1393،
تاریخ بازنگری: 11 اسفند 1393،
تاریخ پذیرش: 12 فروردین 1394
چکیده
سابقه و هدف: تشخیص میکروارگانیسم های مقاوم به فلزات سمی اولین گام در فرآیند پاکسازی زیستی است. این مطالعه با هدف جداسازی باکتری های مقاوم به فلز نقره و تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد آنها (MIC) و سپس بررسی جذب زیستی فلز نقره در شرایط آزمایشگاهی انجام شد.
مواد و روش ها: نمونه گیری از پساب دو کارگاه نقره کاری در اصفهان و ورودی فاز 2 تصفیه خانه شاهین شهر اصفهان انجام شد. برای جداسازی باکتری های مقاوم به فلز و تعیین حداقل میزان غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC) آن ها از روش رقت در آگار و محیط کشت PHG II آگار حاوی غلظت‍های 0.5، 1، 2، 4، 8، 16 و 32 میلی مول بر لیتر از نیترات نقره [Ag[No3 استفاده شد. شناسایی مولکولی سویه های مقاوم با استفاده از روش ریبوتایپینگ انجام شد.
یافته ها: در این مطالعه 7 جدایه باکتریایی مقاوم به نقره جداسازی شدند که در بین آن ها جدایه 5Ag بیشترین میزان مقاومت را نسبت به نقره (MIC=6 میلی مولار) نشان داد. بر اساس بررسی مولکولی جدایه 5Ag دارای توالی جدیدی بود و به عنوان استنوتروفوموناس مالتوفیلیا سویه MS8 با شماره دسترسی KP742984 در بانک جهانی ژن (NCBI) به ثبت رسید. این سویه پس از زمان 120 دقیقه قادر به جذب 11/39 درصد نقره از محیط در شرایط آزمایشگاهی بود و رشد مناسبی را در حضور فلز از خود نشان داد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می‍رسد که سویه جداسازی شده گزینه مناسبی برای جذب زیستی نقره از پساب های آلوده در آینده باشد.
ابتدای صفحه